Strona główna -> Oferta -> Zajęcia Psychologiczne

Zajęcia Psychologiczne

Dzieci z zespołem stresu pourazowego (PTSD)

Dzieci a zaburzeniami psychicznymi, które rozwijają się w wyniku bolesnych życiowych doświadczeń. (PO WYPADKACH, POBYTACH W SZPITALU,GWAŁTACH, PRZEMOCY W RODZINIE, ŚMIERCI OSÓB BLISKICH, PO PRZYKRYCH DOŚWIADCZENIACH W SZKOLE i nie tylko… )Dzieci z zaburzeniami lękowymi (np. fobie proste, lęk przed oceną społeczną, lęk przed wystąpieniami publicznymi)

Dzieci z depresją, jak i w przedłużającej się żałobie, dzieci i młodzież z zaburzeniami zachowania z agresją, samookaleczenia.

Wszystkie nagłe przypadki bez konkretnej przyczyny np.:

• dziecko zaczęło się moczyć,
• przestało jeść,
• nie chce iść do szkoły,
• kaszle, kuleje lub ma inne dolegliwości bez organicznej przyczyny (objawy psychogenne)

Terapia EMDR (eye movement desensitization and reprocessing) jest opartą na obserwacji i szerokim materiale klinicznym metodą leczenia urazów psychicznych, skierowaną dla osób po traumatycznych doświadczeniach. Podejście terapeutyczne EMDR zostało stworzone początkowo jako terapia zespołu stresu pourazowego. Badania kliniczne niezmiennie dowodzą o skuteczności tej metody w redukcji symptomów urazów psychicznych. Skuteczność podejścia terapeutycznego EMDR w przypadku pojedynczej traumy psychicznej wynosi 80 % redukcji objawów. Terapię zalecają takie organizacje jak: Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne; Światowa Organizacja Zdrowia czy International Society for Traumatic Stress Studies (Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Stresem Traumatycznym).   Nazwa EMDR jest znakiem zastrzeżonym przez EMDR Institute, stworzonym przez Francine Shapiro. Organizacja ta odpowiedzialna jest za certyfikowanie terapeutów i dbanie o najwyższe standardy ich nauczania. W Polsce ośrodkiem skupiającym terapeutów EMDR i organizującym szkolenia podstawowe oraz specjalizacyjne w tym podejściu terapeutycznym, jest Polskie Towarzystwo Terapii EMDR (PTT EMDR) działające jako krajowy oddział Europejskiego Towarzystwa EMDR  .Jak wynika z badań, EMDR okazało się również skuteczne w terapii innych zaburzeń psychicznych, które rozwijają się w wyniku bolesnych życiowych doświadczeń.  EMDR sprawdza się również, w szeroko pojętych zaburzeniach lękowych (np. fobie proste, lęk przed oceną społeczną, lęk przed wystąpieniami publicznymi)EMDR pomocna jest także, w leczeniu depresji, jak również w terapii przedłużającej się żałoby, oraz zaburzeń zachowania z agresją u młodzieży

Podejście terapeutyczne EMDR oparte jest na założeniu, że objawy traumatycznych doświadczeń powstają z powodu zablokowania systemu przetwarzania informacji, co prowadzi do nieprzetworzenia wspomnień dotyczących stresującego wydarzenia.  Podłożem teoretycznym dla EMDR jest Model Adaptacyjnego Przetwarzania Informacji (AIP), łączący  w sobie trzy komponenty – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Zgodnie z założeniem AIP, bieżące doświadczenia łączą się z już utworzonymi sieciami pamięciowymi i mogą aktywować nieprzetworzone emocje, doznania fizjologiczne oraz przekonania wykształcone na podstawie wcześniejszych negatywnych doświadczeń.

Każdy z nas doświadcza różnych stresujących sytuacji życiowych. Tworzą się wtedy przekonania o nas samych, o innych i świecie.  Przekonania te wpływają na nasze funkcjonowanie w teraźniejszości i gotowość do stawiania czoła sytuacjom w przyszłości. Gdy wydarzenia z przeszłości stają się teraźniejszością, człowiek reaguje w nieadaptacyjny sposób. Przeżywa wciąż te same, pierwotne emocje i za każdym razem jest nimi równie intensywnie poruszony. Dzieje się tak dlatego, że teraźniejsza sytuacja postrzegana jest przez pryzmat nieprzetworzonych negatywnych wspomnień. Terapia EMDR pomaga zmieniać te treści poznawcze.  Terapia ta wprowadza stymulację półkul mózgowych poprzez odbieranie szybkich naprzemiennych bodźców wzrokowych, słuchowych lub dotykowych. Stymulacja poprzedzona jest wywiadem i dodatkowym przygotowaniem pacjenta według protokołu.  Zgodnie z danymi Europejskiego Stowarzyszenia EMDR, przeciętna terapia trwa od trzech do sześciu sesji. Sesje terapeutyczne trwają 90 min.(młodsze dzieci 50-60 min.) Bywa, że problem zostaje rozwiązany już w trakcie kilku spotkań, czasem jednak, w zależności od problemu, trwa to znacznie dłużej.

Obejmuje ono terapię indywidualną lub grupową z dzieckiem oraz indywidualną lub grupową z dzieckiem i rodzicami lub opiekunami. W ramach terapii prowadzone są zajęcia stymulujące ogólny rozwój dziecka i rozwój emocjonalno-społeczny, zajęcia psychoedukacyjne dla  rodziców.

Szczegółowo praca z pacjentem w ramach opieki psychologicznej to:

1. Ocena rozwoju psychoruchowego dziecka w wieku do ukończenia 3-go roku życia. Dokonywana w oparciu o wyniki testów psychologicznych (Skala rozwoju psychomotoryki dziecka do ukończenia 3 r.ż. według Brunet-Lezine) oraz skal rozwojowych na podstawie których tworzone są zadania diagnostyczne oceniające motorykę dużą, motorykę małą, koordynację wzrokowo-ruchową, funkcjonowanie zmysłów, komunikację.
2. Diagnoza psychologiczna dzieci od rozpoczęcia 4 r.ż. Diagnoza obejmuje ocenę rozwoju dziecka z względnieniem rozwoju fizycznego, poznawczego, emocji i zachowania, komunikacji oraz rozwoju społecznego na podstawie standardowych testów psychologicznych, zadań diagnostycznych, obserwacji dziecka podczas aktywności swobodnej oraz aktywności zadaniowej. Dokonywana jest również ocena przyczyn trudności szkolnych.
3. Zajęcia wspomagające rozwój dziecka z deficytami rozwojowymi. Zajęcia indywidualne – poprzez odpowiednio dobrane zabawy, gry edukacyjne oraz treningi w toku zajęć dziecko nabywa kompetencji w zakresie motoryki małej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, percepcji wzrokowej i słuchowej, czynności poznawczych, komunikacji oraz uspołeczniania. Zajęcia grupowe – zabawy i ćwiczenia oparte na elementach Psychomotoryki wg Procus i Block oraz Ruchu Rozwijającego W. Scherborne doskonalące precyzję i płynność ruchową w zakresie motoryki dużej, praksji, dostarczające dziecku różnorodnych bodźców (przedsionkowych, dotykowych, wzrokowych i słuchowych). Zajęcia wpływają na kształtowanie/rozwijanie współdziałania w diadzie oraz współdziałania w grupie (wykonywania poleceń, czekania na swoją kolej), rozwijanie umiejętności koncentracji uwagi, uspokajania i wyciszania się.
4. Pomoc psychologiczna dzieciom. Indywidualne spotkania z dzieckiem, rodzicami lub całą rodziną umożliwiające wykrycie przyczyn obserwowanych u dziecka trudności na podstawie rozmowy z rodzicami/dzieckiem oraz zabaw opartych na metodach projekcyjnych.
5. Pomoc psychologiczna dla rodziców. W trakcie indywidualnych spotkań pomoc rodzicom w radzeniu sobie z trudnościami w procesie wychowywania dzieci poprzez psychoedukację, rozpatrywanie procesów zachodzących w rodzinie w ujęciu systemowym, komunikacyjnym (analiza współzależności między poszczególnymi członkami rodziny, zwrócenie uwagi na wpływ, jaki myśli i zachowania każdego z członków rodziny mają na pozostałych) oraz wspieranie relacji rodzic-dziecko z wykorzystaniem elementów pracy z kamerą. Grupa wsparcia dla rodziców.

1. Pomoc psychologiczna dla osób dorosłych. Podczas indywidualnych spotkań wykorzystywane są metody podejścia integracyjnego z przewagą podejścia humanistycznego. W toku spotkań celem jest zbliżenie się pacjenta do całościowego doświadczania siebie – łączenia własnych doznań zmysłowych, myśli, emocji, doświadczania ciała, świadomość siebie samego – tu i teraz. Inną stosowaną metodą jest metoda podejścia Neurolingwistycznego Programowania NLP.  Zwraca ona uwagę w jaki sposób nasz umysł i język, werbalny i niewerbalny, są przez nas używane do przekazywania, formułowania i wyrażania myśli.